این کشور با کشورهای لبنان، قبرس، فلسطین اشغالی، اردن، عراق و ترکیه هم‌مرز است. کشور امروزی سوریه در سال 1920 میلادی مستعمره فرانسه شد اما در سال 1964 اعلام استقلال کرد.

نام سوریه را فرانسوی‌ها پس از اشغال این کشور بر آن نهادند که به تاریخ کهن این سرزمین و استقرار آشوریان در آن اشاره دارد.

در سال 1963 میلادی در سوریه حزب بعث بر سر کار آمد و از سال 1970 تاکنون رئیس حکومت در این کشور یکی از افراد خاندان اسد است.

در حال حاضر بشار اسد، رئیس جمهور سوریه است. او فرزند حافظ اسد است که از سال 1970 تا زمان مرگش در سال 2000 این کشور را اداره می‌کرد.

سوریه در سال‌های گذشته درگیری‌های زیادی را با رژیم اشغالگر صهیونیستی داشته است و در این مدت بخشی از خاکش را هم از دست داده است. بلندی‌های جولان بخشی از سوریه است که از زمان جنگ شش روزه دو کشور در سال 1967 تحت اشغال اسرائیل در آمده است.

آب و هوای سوریه در کناره‌ها و نواحی جنوب غربی معتدل و مرطوب (مدیترانه‌ای) و در سایر نقاط گرم و خشک است. بلندترین نقطه آن از دریا، جبل شیخ با دو هزار و 814 متر ارتفاع است.

مهمترین رودهای آن دجله و فرات است که رود فرات، با 2/696کیلومتر طولانی‌ترین رود این کشور است و حدود نیمی از آن در ترکیه و عراق جاری است. بندرهای مهم سوریه عبارتند از لاذقیه، طرطوس و بانیاس که در کنار دریای مدیترانه واقع شده‌اند.

سیاست در سوریه

در کشور سوریه بالاترین‌ مقام‌ رسمی‌  رئیس‌جمهور است که توسط‌ مجلس‌ خلق‌ و بنا به‌ پیشنهاد دبیرکل‌ حزب‌ بعث‌ کاندیدا می‌شود و در یک رفراندوم توسط مردم انتخاب می‌شود.

این‌ رفراندم‌ به‌ درخواست‌ رئیس‌ مجلس‌ خلق‌ برگزار و رئیس‌جمهور برای‌ یک‌ دوره‌ هفت‌ ساله‌ انتخاب‌ می‌شود. رئیس‌جمهور سوریه باید مسلمان‌ و از شهروندان‌ عرب‌ سوریه‌ باشد.

بنابر قانون‌ اساسی‌ سوریه‌، نخست‌وزیر سومین‌ مقام‌ رسمی‌ کشور پس‌ از رئیس‌جمهور و معاون‌ اول‌ او است. نخست‌ وزیر بر فعالیت‌های‌ وزرا نظارت‌ دارد. هیات دولت موظف است هر سال به مجلس گزارش عملکرد ارائه دهد.

سابقه‌ مجلس‌ در این‌ کشور به‌ سال‌ 1919 یعنی‌ قبل‌ از استعمار فرانسه‌ برمی‌گردد و سوریه‌ اولین‌ کشور عربی‌ است‌ که‌ در آن‌ مجلس‌ تأ‌سیس‌ شد.‌

نام‌ اولین‌ مجلس‌ سوریه‌ "کنفرانس‌ سوریه‌ بزرگ" بود که‌ اعضایی‌ از دیگر کشورها‌ مانند لبنان، اردن‌ و فلسطین‌ نیز در آن‌ حضور داشتند. در دوران‌ استعمار فرانسه‌ در سال‌ 1923 دومین‌ مجلس‌ سوریه‌ تشکیل‌ شد که‌ 30 عضو داشت.

پس‌ از پایان‌ دوره‌ استعمار بار دیگر مجلس‌ با ساختاری جدید شکل‌ گرفت‌ و از سال‌ 1943 تا 1947 مجلس‌ با 124 عضو تشکیل‌ شد. بعد از جنبش‌ اصلاحی‌ حافظ‌ اسد، قانون‌ جدید مجلس‌ نوشته‌ شد.

تعداد نمایندگان‌ مجلس‌ 250 نفر است که‌ از این‌ تعداد 127 کرسی‌ به‌ کارگران، کارمندان‌ دولت‌ و کشاورزان‌ اختصاص دارد و 123 کرسی‌ دیگر متعلق‌ به‌ باقی‌ اقشار جامعه‌ مانند صاحبان‌ صنایع، تجار، پزشکان‌ و وکلا است.

از این 250 کرسی‌ 131 کرسی متعلق به حزب بعث و 32 کرسی متعلق به باقی احزاب است.

حزب بعث که حزب حاکم در سوریه است با ادغام‌ حزب‌ بعث‌ به‌ رهبری‌ میشل‌ عفلق و حزب‌ سوسیالیست‌ عرب‌ به‌ ریاست‌ اکرم‌ حورانی در اواخر سال‌ 1952 به‌وجود آمد.

این حزب‌ در جریان جدایی‌ میان‌ مصر و سوریه‌ (از سال‌ 1959) نقش‌ فعالی‌ ایفا کرد و در کودتای‌ هشتم‌ مارس‌ توانست‌ زمام‌ امور را به ‌دست‌ گیرد.

اقتصاد در سوریه

اقتصاد سوریه زیر سایه نفت و کشاورزی است که نیمی از تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می‌دهند. در سال 2006 میلادی این کشور شاهد رشد اقتصادی 9/2 درصدی بود.

تولید ناخالص داخلی سوریه در سال 2006 میلادی04/78 میلیارد دلار بود.276/5 نفر نیروی کارآن را تشکیل می‌دهند و نرخ بیکاری در آن 5/12 درصد است. 9/11 درصد از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

رونق گردشگری در سال‌های اخیر در این کشور به ویژه گردشگری زیارتی، سبب شده است 60 درصد از نیروی کار این کشور در بخش خدمات فعال باشند.

این کشور روزانه 405 هزار بشکه نفت تولید می‌کند که 175 هزار بشکه آن به دیگر کشورها صادر می‌شود. در سوریه منابع گاز طبیعی هم موجود است که اغلب آن صرف مصارف داخلی می‌شود.

صادرات سوریه شامل نفت خام، محصولات پتروشیمی، میوه و سبزیجات، نخ پنبه، البسه، گوشت و حیوانات زنده و گندم است که به کشورهای عراق (3/27 درصد)، آلمان (2/12درصد)، لبنان (5/9 درصد)، ایتالیا (6/6 درصد)، مصر (3/5درصد) و عربستان سعودی (7/4 درصد) صادر می‌شود.

واردات به این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات حمل‌ونقل، ماشین‌آلات الکتریکی، غذا و چهارپایان، آهن‌آلات، مواد شیمیایی، پلاستیک، الیاف و کاغذ است که از کشورهای عربستان سعودی (3/12 درصد)، چین (9/7درصد)، مصر (2/6درصد)، امارات متحده عربی(6 درصد)، ایتالیا (9/4 درصد)، اوکراین (8/4درصد)، آلمان (7/4 درصد) و ایران (5/4 درصد) وارد می‌شود.

مردم سوریه

جمعیت این کشور 19 میلیون و 314 هزار و 747 نفر است که میانگین سنی آنها 1/21سال است. امید به زندگی در آن 6/70 سال است.

بر اساس آمارهای سال 2001 میلادی کمتر از 1/0 درصد از مردم آن به ویروس HIV‌ مبتلا هستند. در سال 2003 میلادی اعلام شد که کمتر از 500 نفر در این کشور به ایدز مبتلا هستند.

مسلمانان این کشور 86 درصد کل جمعیت را تشکیل مى‌دهند و مسیحیان 5/13درصد از جمعیت را. حدود پنج هزار یهودى نیز در دمشق و اطراف آن زندگى مى‌کنند.

مسلمانان سنی بیشترین بخش جمعیتی سوریه را تشکیل داده‌اند. دروزی‌ها گروهى از مسلمانان هستند که حدود یک میلیون نفر از جمعیت سوریه را تشکیل مى‌دهند. اغلب دروزی‌ها در استان سویدا و «جبل دروز» واقع در جنوب لاذقیه ساکن هستند.

علویان که شیعه اثنى عشرى‌اند نزدیک به دو میلیون نفر هستند و اکثر در کوه‌هاى شمال غرب سوریه به موازات ساحل طرطوس تا انطاکیه پراکنده‌اند. علویان پست‌هاى حساس در سوریه را بر عهده داشته و گفته مى‌شود حافظ اسد نیز خود یک علوى است.

شیعه امامیه یا اثنى عشریه بین دویست تا سیصد هزار نفر هستند. آنان در غرب «بابتوما» در دمشق و قریه داریا زندگى مى‌کنند و اکنون نیز روستای راویه و اطراف مرقد مطهر حضرت زینب سلام الله علیها محل سکونت بیشتر آنان شده است.

ارتباطات در سوریه

دو میلیون و 903 هزار خط تلفن ثابت در سوریه وجود دارد و 4 میلیون و 675 هزار خط تلفن همراه.

نخستین رادیوی خصوصی این کشور با نام المدینه اف.ام در ماه مارس سال 2005 کار خود را آغاز کرد. مهم‌ترین روزنامه‌های این کشورالبعث، الثوره و تشرین هستند.

119 میزبان اینترنتی در این کشور فعال است و 5/1 میلیون کاربر اینترنتی در این کشور وجود دارد.

سوریه در یک نگاه

اسپانیا کشوری‌است در جنوب غربی اروپا. نام رسمی آن پادشاهی اسپانیا و پایتخت آن،مادرید است.

این کشور از جنوب و شرق به دریای مدیترانه و از جنوب غرب و غرب به اقیانوس اطلس و از شمال به دریای کانتابریا محدود است.

سرزمین اسپانیا شامل قسمت اعظم شبه‌جزیره ایبری، جزایر بالئارس، جزایر قناری، شهرهای سبته (Ceuta) و ملیله (Melilla) در شمال قارهٔ آفریقا و برخی جزایر دیگر واقع در مقابل سواحل این قاره و خود شبه‌جزیره‌است.

جزایر بالئار در دریای مدیترانه و قناری در اقیانوس اطلس و در غرب آفریقا نیز بخشی از خاک اسپانیا را تشکیل می‌دهند.

شهرهای سوتا و ملیا در شمال مراکش که به عنوان دو منطقه خودمختار اداره می‌شوند نیز بخشی از خاک سرزمینی اسپانیا محسوب می‌شوند.

اسپانیا از غرب با پرتغال از شمال با فرانسه و آندورا از جنوب نیز با جبل‌الطارق که به سرزمین‌های فرا مرزی بریتانیا تعلق دارد، هم مرز است.

اسپانیا  با 504،782 کیلومتر مربع بزرگترین کشور شبه جزیره ایبری است. پرتغال و آندورا دیگر کشور‌های تشکیل دهنده شبه جزیره ایبری هستند.

اسپانیا همچنین پس از فرانسه دومین و بزرگترین کشور غرب اروپا محسوب می‌شود.

ویژگی‌های سیاسی

نظام سیاسی اسپانیا مشروطه سلطنتی از نوع دموکراتیک و پارلمانی است.

این کشور دارای دو پارلمان است که یکی از آن‌ها مجلس قانونگذاری موسوم به مجلس نمایندگان با 350 عضو است که نمایندگان آن برای یک دوره چهار ساله با رای مستقیم مردم انتخاب می شوند

مجلس دیگر سنا نام دارد و 259 نماینده در آن عضویت دارند. از این میان 208 نماینده با آرای مستقیم مردم انتخاب می‌شوند و 51 نفر دیگر نیز توسط قانونگذاران منطقه‌ای انتخاب می‌شوند.هر دوره فعالیت این مجلس نیز چهار سال به طول می‌انجامد.

شاخه اجرایی نیز از شورای وزیران تشکیل شده است که توسط رییس دولت (نامی که معادل آن نخست وزیر است) اداره می‌شود. رییس دولت پس از برگزاری انتخابات عمومی توسط مجلس ملی انتخاب شده و به پادشاه معرفی می‌شود.

اسپانیا از نظر تقسیم بندی سیاسی نیز ار ایالت‌های خودمختار تشکیل شده و پس از سوئیس، آلمان و بلژیک دارای یکی غیر متمرکز ترین سیستم‌های اداری درر اروپا است.

تمامی ایالت‌های در زمینه بهداشتی و نظام آموزشی به صورت خودمختار عمل می‌کنند. ایالات باسک و ناوارا نیز از نظر مالی خودمختار هستند. در برخی از مناطق ایالت کاتالونیا و ایالت باسک، پلیس دولتی جای خود را به پلیس ایالتی خودمختار داده است.

اقتصاد
اسپانیا در سال 1986 به جرگه کشور‌های اتحادیه اروپا پیوسته است. اسپانیا کشوری توسعه یافته است و نهمین قدرت اقتصادی دنیا و پنجمین قدرت اقتصادی اروپا محسوب می‌شود.

بر اساس آمار سال 2006 درآمد ناخالص داخلی اسپانیا در این سال 084/1 تریلیون دلار بوده است. آمار ارائه شده در اکتبر 2006 نیز نشانگر آن است که نرخ بیکاری در این کشور به 6/7درصد رسیده در حالیکه نرخ بیکاری در سال‌های آغازین دهه 1990 در این کشور از مرز 20 درصد نیز گذشته است. تورم و اقتصاد زیر زمینی در اسپانیا از نقاط عمده ضعف اقتصاد این کشور محسوب می‌شوند.

تاریخ
اسپانیا دارای تاریخی بسیار کهن و قدیمی است که اعصار پیش از تاریخ را نیز در برمی‌گیرد. اسپانیای تحت تصرف امپراطوری روم نیز از مهمترین مناطق امپراطوری محسوب می‌شد.

در قرون وسطی اسپانیا تحت تسلط ژرمن‌ها در آمد و چند قرن بعد به طور کامل توسط مسلمانان فتح شد. در سال 1492 دوره حاکمیت مسلمانان در اسپانیا خاتمه یافت و در همین سال کریستف کلمب با استعانت نیروی دریایی اسپانیا قاره آمریکا را کشف کرد.

کشف قاره آمریکا مقدمه‌ای شد برای تشکیل امپراطوری اسپانیا و بسط سلطه استعماری  در این قاره اسپانیا در سده‌های شانزدهم و هفدهم قدرتمندترین کشور اروپا محسوب می‌شد، اما وقوع جنگ‌های مکرر این کشور را تضعیف کرد.

در سال‌های آغازین قرن نوزدهم نیز کشور‌های آمریکای جنوبی موفق شدند طی مبارزات خود از سلطه اسپانیا خارج شوند. در سال‌های میانی قرن بیستم و پس از شکست جمهوریخواهان در جنگ‌های داخلی اسپانیا، ژنرال فرانکو حکومت را در این کشور در دست گرفت و قریب به سه دهه این کشور را مستبدانه اداره کرد.در سال 1986 – 11 سال پس از مرگ فرانکو – اسپانیا به اتحادیه اروپا پیوست و دوران جدیدی از تاریخ این کشور آغاز شد.

در یک نگاه