آشنایی با آلبانی

این کشور از جنوب شرق با یونان، از شمال با مونته‌نگرو، از شمال شرق با صربستان و از شرق با مقدونیه همسایه است. در غرب این کشور دریای آدریاتیک قرار دارد.

سرزمین کنونی آلبانی از زمان پیش از تاریخ سکونتگاه بشر بوده است. این کشور به دلیل قرار گرفتن در مسیر امپراتوری‌هایی چون روم، عثمانی، بیزانس و یونانی‌ها در طول تاریخ شاهد خشونت‌ها و جنگ‌های زیادی بود.

این کشور سال‌های زیادی تحت سلطه امپراتوری عثمانی بود. پس از جنگ دوم بالکان در اوایل قرن بیستم، عثمانی‌ها از منطقه آلبانی عقب‌نشینی کردند و این کار زمینه‌ای برای استقلال آلبانی شد.

البته آلبانی این استقلال را بیشتر مدیون کشورهایی چون ایتالیا و مقدونیه است که نمی‌خواستند صربستان قوی شود زیرا در آن زمان صربستان تلاش داشت بخش‌هایی از آلبانی را تحت تسلط خود درآورد.

بعد از استقلال آلبانی تحت حمایت امپراتوری آلمان قرار گرفت و به همین دلیل در جنگ جهانی اول کشورهای فرانسه، مونته‌نگرو، صربستان، اتریش و ایتالیا آن را تا پایان جنگ تصرف کردند.

در جنگ جهانی دوم هم آلبانی جزو اولین کشورهایی بود که آلمان آن را اشغال کرد. نکته جالب درباره این اشغال این است که آلمانی‌ها آلبانی را به عنوان تبعیدگاه یهودی‌ها در نظر گرفتند و به این ترتیب آلبانی تنها کشور اروپایی است که جمعیت یهودیانش پس از جنگ جهانی دوم افزایش یافت.

پس از جنگ جهانی دوم کمونیست‌ها حکومت را در آلبانی در دست گرفتند. در 20 فوریه 1990 حکومت 50 ساله کمونیسم در آلبانی رسما پایان یافت. این روز، روز رسمی آزادی در این کشور است.

آلبانی آب و هوای نسبتا معتدلی دارد. تابستان‌ها هوا گرم و خشک و زمستان‌ها هوا سرد و مرطوب است. اغلب خاک این کشور را کوه و تپه پوشانده است.

سیاست در آلبانی

در آلبانی رئیس جمهور رئیس حکومت است و نخست‌وزیر رئیس کابینه. در سال 2005 انتخابات سراسری برگزار شد که طی آن حزب راست دموکرات که رهبری آن را رئیس‌جمهور پیشین سالی برشیا به عهده داشت، پیروز شد.

به این ترتیب سالی برشیا که متخصص قلب است به عنوان نخست‌وزیر انتخاب شد. رئیس جمهور آلبانی در حال حاضر بمیر تپی است.

اقتصاد در آلبانی

تولید ناخالص داخلی این کشور 76/19 میلیارد دلار است که 7/21 درصد آن در بخش کشاورزی، 3/20 درصد در بخش صنعت و 58 درصد در بخش خدمات تولید می‌شود.

نیروی کار این کشور را یک میلیون و 90 هزار نفر تشکیل می‌دهد که البته 352 هزار مهاجر نیز در این کشور به عنوان نیروی کار مشغول فعالیت هستند.

بر اساس آمارهای رسمی نرخ بیکاری در این کشور 13 درصد است اما برخی منابع تا 30 درصد هم گزارش کرده‌اند. یک چهارم جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند. نرخ تورم در این کشور سه درصد است.

محصولات صادراتی این کشور شامل منسوجات و پاپوش، آسفالت، آهن و سنگ آهن، نفت خام، سبزیجات، میوه و تنباکو است که به کشورهای ایتالیا (7/67 درصد)، صربستان و مونته‌نگرو (8/5درصد) و یونان (5/4درصد) صادر می‌شود.

واردات این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد غذایی، منسوجات و مواد شیمیایی است که از کشورهای ایتالیا (1/32 درصد)، یونان (7/17 درصد)، ترکیه (1/8درصد) و آلمان (5/7درصد) وارد می‌شود.

مردم آلبانی

جمعیت این کشور سه میلیون و 600 هزار و 523 نفر است که میانگین سنی آنها 2/29سال است. امید به زندگی در بدو تولد برای زنان 53/80سال و برای مردان 95/74سال است.

95 درصد از جمعیت این کشور را آلبانیایی‌ها و 3 درصد را یونانی‌ها تشکیل می‌دهد. 70 درصد آلبانیایی‌ها مسلمان هستند، 20 درصد مسیحی ارتودوکس و 10 درصد کاتوللیک پیرو کلیسای رم.

زبان رسمی این کشور آلبانیایی است. 7/98درصد از جمعیت بالای 9 سال این کشور توانایی خواندن و نوشتن دارند.

ارتباطات در آلبانی

در آلبانی تلویزیون و رادیوی ملی با شبکه‌های خصوصی در رقابت است. شبکه‌های خصوصی صدا و تصویر از دهه 90 میلادی مانند قارچ در این کشور زیاد شده‌اند.

البته در این کشور افراد سیاسی، گروه‌های مذهبی و دولتمردان حق ندارند شبکه خصوصی رادیو و تلویزیون راه‌اندازی کنند.

آلبانی در یک نگاه

آشنایی با اتریش

این کشور با کشورهای آلمان و جمهوری چک از شمال، اسلواکی و مجارستان از شرق، اسلوونی و ایتالیا از جنوب و سوئیس و لیختن‌اشتاین از غرب همسایه است.

قسمت اعظم اتریش را کوه‌های آلپ و سایر کوهستان‌ها در قسمت غرب و جنوب در برگرفته، قسمت‌های شرقی و شمالی آن نسبتا کم ارتفاع هستند. آب و هوای اتریش در زمستان‌ها سرد و در تابستان‌ها ملایم همراه با بارندگی نسبتا زیاد است.

سرزمین فعلی اتریش از قرن چهارم پیش از میلاد مسکن قوم سلت بوده است. در همان قرن این سرزمین بدست رومی‌ها افتاد و طی قرن‌ها مرکز تاخت و تاز مهاجمان شد.

اتریش از سال 1453 عنوان دوک نشین پیدا کرد. در سال 1914 که آغاز جنگ جهانی اول بود اتریش نقش بزرگی در آن داشت. بهانه‌ای که باعث برافروختن آتش جنگ شد قتل فرانتس فردیناند، ولیعهد اتریش، در سفری به صربستان بود.

او بدست یک دانشجوی صربی بنام پرنزیپ ترور شد. دولت اتریش پس از این واقعه خواستار اعزام نمایندگانی برای تحقیق شد ولی با مخالفت صربستان، اتریش در بیست و هشتم ژوئیه سال 1914 به آن کشور اعلان جنگ داد.

با شروع جنگ روسیه به نیروهای خود آماده باش داد و در پی آن آلمان به حمایت از اتریش وارد جنگ شد. در سال‌های اولیه پیروزی بیشتر با متحدین (اتریش، آلمان، عثمانی، بلغارستان) بود ولی سرانجام شکست‌ها آغاز شد. در اواخر سال 1918 اتریش شکست نهایی را پذیرفت.

در سال 1938 همزمان با اوج پیشرفت هیتلر و نازیسم در آلمان، نازی‌ها اتریش را تحت اشغال خود درآورده و تا پایان جنگ دوم این الحاق وجود داشت. درسال 1945 اتریش بوسیله متفقین تسخیر شد و بار دیگر دارای حکومت جمهوری شد.

اتریش در سال 1995 عضو اتحادیه اروپا شد اما از نظر قانون اساسی همانند برخی دیگر از کشورها چون سوئد بی‌طرف باقی ماند.

سیاست در اتریش

مجلس اتریش در پایتخت این کشور، وین، مستقر است. اتریش در سال 1920 به کشوری جمهوری بر پایه دموکراسی پارلمانی تبدیل شد.

رئیس حکومت در این کشور رئیس جمهور یا به بیانی دقیق‌تر رئیس فدرال‌ است که به طور مستقیم با رای مردم انتخاب می‌شود. دوره ریاست او شش ساله است.

دولت از رئیس دیوان عالی، معاون رئیس دیوان عالی کشور و وزراء  تشکیل یافته است. هر ایالت دارای یک حکومت و نظارت منطقه‌ای هستند.

فرمانداری‌ها و بخشداری ها تحت اداره دولت نیستند و قوانین مستقل خود را دارند. در کشور اتریش تقسیم سازمانی و نهادی بین کلیسا و دولت وجود دارد.

قوه قانون‌گذاری اتریش از دو مجلس تشکیل شده است. مجلس ملی که 183 نماینده آن را شهروندان بالای 16 سال اتریش برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌کنند. و مجلس بوندسرات که مجلس بالادستی است و 58 عضو آن برای دوره‌ای شش ساله انتخاب می‌شوند.

رئیس‌جمهور این کشور در حال حاضر هینس فیشر است که در سال 2004 میلادی انتخاب شد. آلفرد گوشنبرگ نخست‌وزیر کنونی این کشور است که در سال 2006 به این سمت انتخاب شد.

اقتصاد در اتریش

تولید ناخالص داخلی این کشور 7/319میلیارد دلار است که 6/1درصد آن در بخش کشاورزی، 4/30درصد در بخش صنعت و 3/67درصد در بخش خدمات تولید می‌شود.

سه میلیون و 56 هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند. نرخ بیکاری در این کشور 3/4درصد است و 9/5 درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. نرخ تورم در اتریش 9/1درصد است.

محصولات صادراتی اتریش را ماشین‌آلات و تجهیزات، تجهیزات موتوری وسایل نقلیه، کاغذ، محصولات فلزی، مواد شیمیایی، آهن و فولاد، منسوجات و مواد خوراکی است که به کشورهای آلمان (2/30 درصد)، ایتالیا (9 درصد)، آمریکا (9/5درصد) و سوئیس (7/4درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، وسایل نقلیه موتوری، مواد شیمیایی، محصولات فلزی و نفت و محصولات نفتی است که از کشورهای آلمان(5/45 درصد)، ایتالیا (هفت درصد)، سوئیس (5/4درصد) و هلند (1/4درصد) وارد می‌شود.

مردم اتریش

جمعیت این کشورهشت میلیون و 199 هزار و 783 نفر است که میانگین سنی آنها3/41 سال است. امید به زندگی در بدو تولد در این کشور برای زنان 26/82 سال و برای مردان 32/76 سال است.

73/6درصدازمردم این کشور پیرو کلیسای کاتولیک رم،7/4درصد پروتستان، 2/4درصد مسلمان هستند. زبان رسمی این کشور آلمانی است اما در برخی فدرال‌ها زبان‌های دیگری هم به عنوان زبان رسمی شناخته می‌شوند.

ارتباطات در اتریش

در اتریش علاوه بر تلویزیون ملی، تلویزیون‌های خصوصی هم رواج دارند. اولین تلویزیون خصوصی این کشور در سال 2000 میلادی راه‌اندازی شد. رادیوهای خصوصی هم از دهه 90 میلادی در این کشور راه‌اندازی شدند.

خواندن روزنامه در هر روز برای خیلی از اتریشی‌ها یک قانون است. اغلب روزنامه‌های این کشور را بخش خصوصی منتشر می‌کند.

اتریش در یک نگاه

آشنایی با کامرون

این کشور از شمال شرق با چاد، از شرق با آفریقای مرکزی و از جنوب با گابن، جمهوری کنگو و گینه استوایی و از غرب با نیجریه همسایه است.

کامرون کشوری است که در آن ۲۰۰ گروه و قوم مختلف در کنار هم زندگی می‌کنند. این کشور در دهه‌های اخیر به دلیل تیم فوتبالش در جهان شهرت پیدا کرده است.

کامرون از سال‌ها پیش محل زندگی آفریقایی‌ها بود اما در سال ۱۸۸۴ آلمان آن را مستعمره خود کرد. پس از جنگ جهانی دوم و با شکست آلمان در جنگ، کامرون به دو قسمت بین انگلیس و فرانسه تقسیم شد.

سیاست در کامرون

رئیس جمهور در کامرون قدرت را در دست دارد و تمامی نیروهای دولتی از نخست‌وزیر گرفته تا استانداران را او تعیین می‌کند. رهبری نیروهای نظامی را هم عهده‌دار است.

به دلیل فساد مالی بالایی که در میان دولتمردان این کشور وجود داشت در سال ۱۹۹۷ در این کشور قانون مقابله با مفاسد اقتصادی تصویب و اجرا شد.

قانون قضایی این کشور برگرفته از قانون قضایی فرانسه است. رئیس جمهور در این کشور قضات در هر درجه‌ای که باشند را تعیین می‌کند.

مجلس ملی در این کشور وظیفه قانونگذاری را به عهده دارد که متشکل از ۱۸۰ کرسی است که نمایندگانش برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در کامرون

تولید ناخالص داخلی این کشور ۴۰.۰۱ میلیادر دلار است و ۶ میلیون و ۶۸۰ هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور ۳۰ درصد است و ۴۸ درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

صادرات این کشور شامل نفت خام و محصولات پتروشیمی، الوار، دانه‌های کاکائو، آلومینیوم، قهوه و پنبه است که به کشورهای اسپانیا (4/21درصد)، ایتالیا (4/15 درصد)، فرانسه(  11/6درصد)، کره جنوبی (3/7 درصد)، هلند (2/7درصد)، آمریکا (7/5 درصد) و بلژیک(2/4درصد) صادر می‌شود.

واردات این کشور شامل ماشین‌آلات، تجهیزات الکترونیک، تجهیزات حمل و نقل، سوخت و مواد غذایی است که از کشورهای فرانسه (6/23 درصد)، نیجریه (2/13 درصد)، چین (۷.۲ درصد)، بلژیک (1/6 درصد) و آمریکا (5/4 درصد) وارد می‌شود.

مردم کامرون

جمعیت این کشور ۱۸ میلیون و ۶۰ هزار و ۳۸۲ نفر است که میانگین سنی آنها 9/18 سال است. امید به زندگی برای زنان 59/53سال و برای مردان 15/52سال است.

علاوه بر زبان‌های انگلیسی و فرانسوی که زبان‌های رسمی این کشور هستند ۲۴ زبان محلی آفریقایی نیز در این کشور رایج است.

کامرون در یک نگاه

آشنایی با سوئد

این کشور یکی از کشورهای منطقه اسکاندیناوی است که از غرب با نروژ، از شمال شرق با فنلاند و از جنوب غربی با دانمارک همسایه است.

تراکم جمعیت در سوئد بسیار اندک است و در هر کیلومتر مربع آن 20 نفر زندگی می‌کنند. 84 درصد از مردم آن در شهرها زندگی می‌کنند که شامل 3/1درصد از خاک این کشور می‌شود.

سوئد از سال 1995 عضو اتحادیه اروپا است و عضو سازمان ملل متحد است.

شهروندان سوئدی جزو شهروندانی در جهان هستند که از کیفیت بالای زندگی برخوردارند. نرخ بیکاری آن پایین است و اقتصاد آن بر پایه مشارکت مردم در سرمایه‌گذاری‌ها استوار است.

در شمال این کشور همانند مناطق قطبی 6 ماه از سال روز است و 6 ماه شب. در مناطق جنوبی‌تر چهار فصل سال را می‌توان دید اما تابستان‌های آن به گرمی تابستان‌های ایران نیست و دمای هوا بین 18 تا 25 درجه سانتیگراد در نوسان است.

آخرین جنگی که کشور سوئد به صورت مستقیم در آن حضور داشت در سال 1814 میلادی بود که در نتیجه آن با کشور نروژ تا سال 1905 میلادی یکی شد. از سال 1814 به بعد کشور سوئد در صلح به سر می‌برد. 

سوئد در تمامی جنگ‌های بعدی و حتی دو جنگ جهانی موضع بی‌طرفانه اتخاذ کرده است.

سیاست در سوئد

رئیس حکومت در سوئد شاه کارل شانزدهم است اما مدت‌هاست که در این کشور قدرت خانواده سلطنتی محدود شده و این خاندان تنها حضوری تشریفاتی دارند.

بر اساس رتبه‌بندی که اکونومیست در سال 2006 میلادی انجام داد سوئد در رتبه نخست دموکراسی در جهان در بین 167 کشور قرار دارد. بدنه اصلی حکومت مدرن سوئد را پارلمان این کشور تشکیل می‌دهد که به آن در زبان سوئدی ریکسداگ Riksdag می‌گویند.

پارلمان سوئد 349 عضو دارد که نخست‌وزیر کشور را انتخاب می‌کنند. انتخابات پارلمان در این کشور هر چهار سال یک بار در سومین یکشنبه ماه سپتامبر برگزار می‌شود.

حزب اجتماعی دموکراتیک سوئد حدود 70 سال است که در این کشور حزب حاکم است.

اقتصاد در سوئد

تولید ناخالص داخلی این کشور در سال 2006 میلادی 1/290 میلیارد دلار بود و رشدی 5/4 درصدی را نسبت به سال پیش از آن نشان می‌داد.

نیروی کار این کشور را 586/4میلیون نفر تشکیل می‌دهد که دو درصد از آنها در بخش کشاورزی، 24 درصد در بخش صنعت و 74 درصد در بخش خدمات مشغول به کار هستند.

نرخ بیکاری این کشور 6/5درصد است. آماری از جمعیت زیر خط فقر این کشور در دسترس نیست اما به نظر می‌رسد این آمار نباید چندان بالا باشد. تورم در این کشور 4/1درصد است.

35 درصد از محصولات صادراتی این کشور را ماشین‌آلات تشکیل می‌دهد و بقیه شامل وسایل نقلیه موتوری، کاغذ و مشتقات آن، چوب، محصولات آهنی و فولادی و مواد شیمیایی است که به کشورهای آلمان (8/9درصد)، آمریکا (3/9 درصد)، انگلستان (1/7 درصد)، دانمارک(9/6 درصد)،فنلاند(6 درصد)، فرانسه(9/4 درصد)، هلند(7/4 درصد) و بلژیک(5/4درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی به این کشور شامل ماشین‌آلات، نفت و مشتقات آن، مواد شیمیایی وسایل نقلیه موتوری، آهن و فولاد، مواد غذایی و البسه است. مهمترین شرکای واردات سوئد را کشورهای آلمان (3/17 درصد)، دانمارک (1/9 درصد)، نروژ (2/8 درصد)، انگلیس (6 درصد)، هلند (8/5درصد)، فنلاند (7/5 درصد)، فرانسه (6/4 درصد) و بلژیک (1/4 درصد) تشکیل می‌دهند.

مردم سوئد

9 میلیون و 31 هزار و 88 نفر در سوئد زندگی می‌کنند که میانگین سنی آنها 1/41 سال است. امید به زندگی برای زنان در این کشور 83 سال و برای مردان 39/78سال است.

ارتباطات در سوئد

در سوئد تعداد زیادی رادیو و تلویزیون خصوصی وجود دارد.

اغلب خانه‌های سوئد به طور روزانه روزنامه دریافت می‌کنند و مردم این کشور جزو چند کشور برتر جهان در زمینه رونامه‌خوانی هستند.

سوئد در یک نگاه

آشنایی با بوسنی و هرزگوین

بوسنی از شمال و غرب با کرواسی، از شرق با صربستان و از جنوب با مونته‌نگرو  و دریای آدریاتیک همسایه است.

نام‌ بوسنی‌ از نام‌ رود «بوسنا» که‌ از میان‌ این‌ کشور می‌گذرد و 271 کیلومتر طول‌ دارد گرفته‌ شده‌ است‌، اما هرزگوین‌ که‌ بخش‌ جنوبی‌ این‌ کشور را تشکیل‌ می‌دهد ریشه‌ در نام‌ یکی‌ از پادشاهان‌ سابق‌ این‌ جمهوری‌ دارد.

بوسنی‌ و هرزگوین‌ کشوری‌ است‌ عمدتا کوهستانی‌ که‌ منابع‌ طبیعی‌ سرشاری‌ چون‌ دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، چشمه‌های‌ پرآب‌ و آب‌های‌ معدنی‌ متعدد دارد.

حداقل‌ 14 درصد از خاک‌ بوسنی‌ را زمین‌های‌ قابل‌ کشاورزی‌، 20 درصد مراتع‌ طبیعی‌ و 40 درصد جنگل‌های‌ انبوه‌ تشکیل‌ می‌دهد.

بوسنی و هرزگوین پیش از این بخشی از کشور یوگسلاوی بود. بوسنی و هرزگوین استقلالش را پس از جنگ یوگوسلاوی در دهه 90 میلادی به دست آورد.

بوسنی و هرزگوین هنوز به اتحادیه اروپا نپیوسته است اما به عنوان گزینه‌ای بالقوه برای پیوستن به این اتحادیه به حساب می‌آید. این کشور عضو سازمان‌ کنفرانس‌ اسلامی‌ و آژانس‌ بین‌المللی‌ انرژی‌ اتمی‌ است.

سیاست در بوسنی و هرزگوین

بوسنی‌ و هرزگوین‌ در سال‌ 1992 از جمهوری‌ فدرال‌ یوگسلاوی مستقل‌ شد. در سال‌ 1995 پس‌ از امضای‌ قرارداد صلح‌ «دیتون‌»، جنگ‌ خانمان‌ برانداز پنج ساله‌ در این‌ جمهوری‌ به‌ پایان‌ رسید و نسل‌‌کشی‌ مسلمانان‌ توسط‌ صرب‌ها در این‌ خطه‌ پایان‌ یافت‌.

«علی‌ عزت‌ بگوویچ» که‌ طی‌ سال‌های‌ جنگ‌ در این‌ کشور، رهبری‌ مسلمانان‌ بوسنی‌ و هرزگوین‌ را به‌ عهده‌ داشت‌، به‌ عنوان‌ نخستین‌ رئیس‌ جمهور این کشور‌ تا‌ سال‌ 2000 میلادی‌ بر این‌ جمهوری‌ حکومت‌ کرد.

در حال حاضر ریاست جمهوری هر 8 ماه یک بار بین یک صرب، یک بوسنیایی و یک نفر از کرواسی در گردش است. نخست‌وزیر این کشور در حال حاضر نیکولا اسپیریک است. او در سال 2007 برای نخستین بار به این سمت انتخاب شد.

مجلس مسئولیت قانون‌گذاری در بوسنی و هرزگوین را به عهده دارد.

احزاب‌ راه‌ راست‌ بوسنی‌، دمکرات‌، اتحاد دمکراسی‌ کروات‌ و چند حزب‌ دیگر در این‌ کشور فعالیت‌ سیاسی‌ دارند.

اقتصاد در بوسنی و هرزگوین

تولید ناخالص داخلی این کشور 89/29میلیارد دلار است که در سال گذشته میلادی رشدی 5/5درصدی داشته است.

یک میلیون و 26 هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند و نرخ بیکاری در آن 5/45درصد است. (آمارهای سال 2004 میلادی)

یک چهارم جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نرخ تورم در آن در سال 2001 میلادی 2/26 درصد بود.

صادرات این کشور شامل فلزات، البسه و چوب است که به کشورهای کرواسی (6/19 درصد)، اسلوونی (7/16درصد)، ایتالیا (4/15 درصد)، آلمان (3/12 درصد)، اتریش (8/7درصد) و مجارستان (3/5درصد) صادر می‌شود.

واردات این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد شیمیایی، سوخت و مواد غذایی است که از کشورهای کرواسی (24 درصد)، آلمان (5/14 درصد)، اسلوونی (2/13درصد)، ایتالیا (10 درصد)، اتریش (9/5 درصد) و مجارستان (2/5درصد) وارد می‌شود.

مردم بوسنی و هرزگوین

جمعیت این کشور چهار میلیون و 552 هزار و 198 نفر است که میانگین سنی آنها 9/38 سال است. امید به زندگی در بدو تولد برای زنان 03/82سال و برای مردان 57/74سال است.

48 درصد از مردم این کشور بوسنیایی، 1/37 درصد صرب و 3/14 درصد کروات هستند که از این میان 40 درصد از آنها مسلمان، 31 درصد ارتودوکس و 15 درصد آنها کاتولیک هستند.

زبان‌های رایج در این کشور بوسنیایی، کرواسی و صربی است.

بوسنی و هرزگوین در یک نگاه

آشنایی با لوکزامبورگ

این کشور با بلژیک، فرانسه و آلمان همسایه است. این کشور تنها بازمانده نظام حکومتی دوک‌نشینی در جهان است.

این کشور یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان است و بر اساس آمارهای سال 2007 سازمان اطلاعات آمریکا (سیا) بیشترین میزان تولید ناخالص داخلی به ازای هر نفر در جهان از آن این کشور است.

لوکزامبورگ یکی از کوچکترین کشورهای قاره اروپا است. این کشور از نظر وسعت در بین 194 کشور جهان رتبه 175 را دارد.

این کشور یکی از پایه‌گذاران اتحادیه اروپا، پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و سازمان ملل متحد بود. شهر لوکزامبورگ، پایتخت این کشور میزبان تعدادی از ساختمان‌های وابسته به اتحادیه اروپا است.

سیاست در لوکزامبورگ

در این کشور دموکراسی با کمک مجلس پیاده می‌شود. رئیس حکومت دوک اعظم است. این سمت موروثی است و از نسلی به نسل بعد منتقل می‌شود. اکنون دوک اعظم هنری است و پس از او پسرش جانشینش می‌شود.

رئیس دولت نخست‌وزیر است. قانون اساسی این کشور در سال 1868 تدوین شده است.
قوه قانونگذاری این کشور شامل شورای نمایندگان است که 60 کرسی دارد و نمایندگانش برای دوره‌ای پنج ساله با رای مستقیم مردم انتخاب می‌شوند.

مجلس دیگری نیز در این کشور فعال است که در حقیقت مجلس مشاوران است و 21 عضو آن را دوک اعظم از میان مردم عادی انتخاب می‌کند.

اقتصاد در لوکزامبورگ

تولید ناخالص داخلی در این کشور 79/38میلیارد دلار است. 205 هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند که بیش از 121 هزار نفر از آنها از آن سوی مرزها از کشورهای آلمان، فرانسه و بلژیک می‌آیند.

نرخ بیکاری در این کشور 4/4درصد است. آماری از افراد زیر خط فقر در دست نیست. در سال 2007 میلادی نرخ تورم در لوکزامبورگ 1/2 درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، فولاد و فرآورده‌های آن،‌مواد شیمیایی، الوار و شیشه است که به کشورهای آلمان (3/19 درصد)، فرانسه (5/15 درصد)، ایتالیا (5/9درصد)، انگلیس (5/9درصد)، بلژیک (8/8 درصد)، اسپانیا (3/5درصد) و هلند (5/4 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل مواد معدنی، آهن، مواد غذایی و کالاهای لوکس است که از کشورهای بلژیک (3/26 درصد)، آلمان (1/20درصد)، چین (7/16 درصد)، فرانسه(5/8درصد)، انگلیس (5/5درصد) و هلند (2/4درصد) وارد می‌شود.

مردم لوکزامبورگ

جمعیت این کشور 486 هزار نفر با میانگین سنی 39 سال است. امید به زندگی برای زنان 83 و برای مردان 76 سال است.

87 درصد از مردم این کشور مسیحی پیرو کلیسای کاتولیک رم هستند. زبان رسمی آنها لوکزامبورگی است.

لوکزامبورگ در یک نگاه

آشنایی با بلغارستان

به همین دلیل فرهنگ آن ترکیبی از فرهنگ ترکی و اروپایی است. بلغارستان با کشورهای یونان، ترکیه، رومانی، صربستان و جمهوری مقدونیه همسایه است. پس از جنگ جهانی دوم، نظام کمونیستی بر این کشور حاکم شد و بلغارستان یکی از کشورهای بلوک شرق شد.

بعد از فروپاشی نظام کمونیستی در این کشور تلاش‌هایی برای رسیدن به دموکراسی و دست‌یابی به بازار آزاد آغاز شد اما این تلاش‌ها هنوز نتیجه چندانی در بر نداشته است و مردم بلغارستان در میان کشورهای اروپایی از کیفیت زندگی پایین‌تری برخوردارند.

در دهه 90 میلادی به دلیل بی‌ثباتی‌های سیاسی با بحران اقتصادی مواجه شد. این وضعیت تا اوایل دهه بعد از آن ادامه پیدا کرد. در این دهه دگرگونی‌های اقتصادی ایجاد شد که به بهبود وضعیت زندگی مردم کمک کرد.

در فاصله سال‌های 2001 تا 2005 میلادی سیمون دوم، پادشاه سابق بلغارستان، که در سمت نخست‌وزیر ایفای نقش می‌کرد توانست وضعیت اقتصادی کشور را بهبود دهد.

بلغارستان یکی از کشورهای عضو سازمان ملل متحد است که در سال 2007 میلادی به عضویت اصلی اتحادیه اروپا در آمد. این کشور همچنین در سال 2002 میلادی به پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) پیوست.

سیاست در بلغارستان

گئورگی پاروانوف از سال 2002 میلادی رئیس‌جمهور بلغارستان است. او در انتخابات سال 2006 میلادی برای بار دوم بر مسند ریاست‌جمهوری بلغارستان نشست.

در بلغارستان رئیس‌جمهور که رئیس حکومت است با رای مستقیم مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شود. رئیس‌جمهور در بلغارستان رئیس نیروهای مسلح هم هست.

از سال 2005 میلادی سرگئی استانیشف نخست‌وزیری این کشور را به عهده دارد. او ریاست هیات دولت که متشکل از 20 وزیر است را به عهده دارد.

مجلس این کشور 240 نماینده دارد که با رای مستقیم مردم انتخاب می‌شوند. دوره نمایندگی آنها چهار سال است. انتخابات بعدی مجلس بلغارستان در سال 2009 میلادی برگزار می‌شود.

اقتصاد در بلغارستان

تولید ناخالص داخلی این کشور در سال 2006 میلادی 05/79میلیارد دلار بود که 5/8 درصد آن در بخش کشاورزی، 5/31درصد در بخش صنعت و 60 درصد آن در بخش خدمات تولید شده بود.

نیروی کار این کشور سه میلیون و 416 هزار نفر است که 5/8 درصد آنها در بخش کشاورزی، 6/33 درصد در بخش صنعت و 9/57 درصد در بخش خدمات فعالند. نرخ بیکاری در این کشور 6/9 درصد است.

14/1درصد از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند. نرخ تورم در این کشور 3/7درصد است.

صادرات این کشور شامل البسه، کفش، آهن و فولاد، ماشین‌آلات و سوخت است که به کشورهای ترکیه (12 درصد)، ایتالیا (4/10 درصد)، آلمان (10 درصد)، یونان (2/8درصد)، بلژیک (8/6 درصد) و فرانسه (3/4 درصد) صادر شد.

واردات به این کشور شامل ماشین آلات، آهن‌آلات، مواد شیمیایی و پلاستیکی، سوخت، مواد معدنی و مواد اولیه است که از کشورهای آلمان (15 درصد)، ایتالیا (6/10 درصد)، ترکیه (2/7 درصد)، یونان (3/6 درصد)، چین (5 درصد)، فرانسه (9/4درصد) و رومانی(5/4درصد) وارد می‌شود.

مردم بلغارستان

جمعیت این کشور 7 میلیون و 322 هزار و 858 نفر است که میانگین سنی آنها 9/40 سال است. امید به زندگی در این کشور 57/72 سال است.

82/6 درصد مردم مسیحی ارتودوکس و 2/12درصد مسلمان هستند. در بلغارستان هشتاد هزار شیعه زندگی می‌کنند.

ارتباطات در بلغارستان

بلغارستان آخرین کشوری بود که قوانین مربوط به رادیو و تلویزیون را تصویب کرد. در سال 2000 میلادی کمپانی خبری بالکان، یکی از بخش‌های از موسسه خبری روپرت مورداک، تلویزیون bTV‌ را در این کشور راه‌اندازی کرد که نخستین شبکه تلویزیونی تجاری در این کشور بود.

چندین تلویزیون خصوصی و بیش از 130 شبکه رادیویی خصوصی در بلغارستان فعال است.

بلغارستان در یک نگاه

آشنایی با سوئیس

سوئیس با کشورهای آلمان، فرانسه، ایتالیا، اتریش و لیختن‌اشتاین همسایه است.

بر اساس آمارهای بانک جهانی در سال 2007 میلادی سوئیس پنجمین کشور ثروتمند جهان است. این کشور از سال 1815 در هیچ جنگی شرکت نکرد و در طول هر دو جنگ جهانی بی‌طرف بود.

سوئیس مقر بسیاری از سازمان‌ها و ارگان‌های بین‌المللی مانند صلیب سرخ، سازمان تجارت جهانی و یکی از دو دفتر اروپایی سازمان ملل متحد است.

قانون اساسی بر اساس نظام فدرالی از سال 1848 در این کشور حاکم شد. این نظام پایه‌ای برای نظام سیاسی کنونی سوئیس است.

آنچه در حال حاضر به عنوان قانون اساسی در سوئیس اجرا می‌شود در سال 1999 تصویب شد. با این حال قانون اساسی جدید تفاوت چندانی با قانون قدیمی ندارد.

سوئیس کشور کوچکی است که نیمه جنوبی آن را کوه‌های آلپ اشغال کرده‌اند. وجود این کوه‌ها و برف فراوان در زمستان‌های آن سبب شده پیست‌های اسکی سوئیس مشهور باشد.

سیاست در سوئیس

حکومت سوئیس جمهوری است و قدرت اجرایی در دستان شورای هفت نفره فدرال است. نمایندگان مجلس فدرال این هفت نفر را برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌کنند.

در سوئیس هر سال یک نفر رئیس جمهور می‌شود. این رئیس جمهور و معاونش از میان هفت نفر عضو شورای فدرال انتخاب می‌شوند.

شورای فدرال همچنین مسئولیت هفت وزارتخانه کشور را نیز به عهده دارد.

سوئیس دو مجلس دارد: مجلس ایالات با 46 عضو که از میان کانتون‌ها (استان‌ها) انتخاب می‌شوند و مجلس ملی با 200 عضو که برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.

براساس آخرین تقسیمات کشوری سوئیس از 26 کانتون یا استان تشکیل شده که هر یک زیرنظر نمایندگان قانونگذار منتخب مردم اداره می‌شوند.

اصل مردم سالاری مستقیم درقانون اساسی فدرال تصریح شده است که حتی در سطوح منطقه‌ای وشهری نیز اعمال می‌شود.

اقتصاد در سوئیس

تولید ناخالص داخلی این کشور 9/300میلیارد دلار است و درآمد سرانه هر نفر در سوئیس 39 هزار و 800 دلا راست.

سه میلیون و 850 هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند که چهار درصد آنها در بخش کشاورزی، 3/26 درصد در بخش صنعت و 1/69 درصد در بخش خدمات مشغول به کار هستند.

نرخ بیکاری در این کشور 1/3 درصد و نرخ تورم 6/0درصد است.

محصولات صادراتی این کشور شامل ماشین‌آلات، مواد شیمیایی، آهن‌آلات، ساعت و محصولات کشاورزی است که به کشورهای آلمان (7/19 درصد)، آمریکا (1/11 درصد)، ایتالیا (8/8درصد)، فرانسه (6/8 درصد)، و انگلیس (8/4 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات، مواد شیمیایی، وسایل نقلیه، آهن‌آلات، محصولات کشاورزی و منسوجات است که از کشورهای آلمان (7/31 درصد)، ایتالیا (6/10درصد)، فرانسه (10 درصد)، آمریکا (2/6 درصد)، هلند (7/4درصد) و اتریش (3/4درصد) وارد می‌شود.

مردم سوئیس

هفت میلیون و 554 هزار و 661 نفر در سوئیس زندگی می‌کنند که میانگین سنی آنها 40.4 سال است. امید به زندگی در این کشور برای زنان 59/83 سال و برای مردان 8/77 سال است.

بر اساس آمارهای سال 2001 میلادی 4/0درصد از مردم این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند که شامل جمعیتی در حدود 13 هزار نفر می‌شود.

65 درصد مردم آن از نژاد آلمانی، 18 درصد فرانسوی، 10 درصد ایتالیایی و باقی از دیگر نژادهای اروپایی هستند. چهار زبان رسمی در این کشور وجود دارد: آلمانی، فرانسوی، ایتالیایی و رومنش.

ارتباطات در سوئیس

پخش برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی در این کشور زیر نظر تلویزیون ملی کشور است که هفت شبکه تلویزیونی و 18 کانال رادیویی از آن پخش می‌شود. شبکه‌های خصوصی صدا و تصویر در بخش محلی فعال هستند.

پنج میلیون و 40 هزار خط تلفن ثابت و هفت میلیون و 418 هزار خط تلفن همراه در این کشور وجود دارد.

تعداد میزبانان اینترنتی سوئیس یک میلیون و 405 هزار است و این کشور چهار میلیون و 360 هزار کاربر اینترنتی دارد.

سوئیس در یک نگاه

آشنایی با رومانی

رومانی با مجارستان، صربستان، اوکراین، بلغارستان و مولداوی همسایه است.

پس از فروپاشی پرده آهنین در سال 1989 رومانی تحولات سیاسی و اقتصادی زیادی را از سر گذراند و با کمک همین تحولات توانست در اول ژانویه سال 2007 میلادی به کشورهای عضو اتحادیه اروپا بپیوندد.

رومانی در میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا نهمین کشور از نظر وسعت و هفتمین کشور از نظر جمعیت است. پایتخت آن، بوداپست، ششمین شهر بزرگ اتحادیه اروپا است.

یک‌سوم این کشور کوهستانی، یک‌سوم دیگر تپه‌های سرسبز و بقیه پوشیده از دشت‌های وسیع مناسب کشاورزی است. رودخانه‌های فراوانی در رومانی جاری است که بزرگ‌ترین آنها دانوب‌است.

در منطقه ریزش دانوب به دریای سیاه دلتای عظیم و سرسبزی را پدیدآمده که زیستگاه جانوران کمیاب به ویژه پرندگان ‌است و هزاران نوع پرنده در زمستان‌های سخت به این منطقه مهاجرت می‌کنند. 

شهر سیبیو در رومانی در سال 2007 میلادی به عنوان پایتخت فرهنگی اتحادیه اروپا برگزیده شد.

رومانی به دلیل سنت‌ها و آیین‌هایش و معماری ساختمان‌هایش در میان گردشگران محبوبیت دارد و گردشگران را به ویژه از کشورهای عضو اتحادیه اروپا به خود جذب می‌کند.

رومانی در سال 2004 میلادی به عضویت پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) درآمد.   

سیاست در رومانی                             

جمهوری رومانی از سیستم چند حزبی در سیاست پیروی می‌کند. قدرت در رومانی بین رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر تقسیم شده است.

رئیس‌جمهور با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شود و هر شخص می‌تواند تا دو بار رئیس‌جمهور شود. رئیس‌جمهور نخست وزیر را انتخاب می‌کند و نخست وزیر هم وزرا را.

دو مجلس قانون‌گذاری در رومانی وجود دارد: سنا و ملی. مجلس سنا 140 عضو دارد و مجلس ملی 346 عضو. نمایندگان هر دو برای دوره‌ای چهار ساله با رای مردم به کاندیداهای حزب‌ها تعیین می‌شوند.

دادگاه‌های رومانی از سیستم قضایی فرانسه الگوبرداری کرده‌اند.

اقتصاد در رومانی

تولید ناخالص داخلی رومانی 246.7 میلیارد دلار است. 9.35 میلیون نفر در بخش‌های مختلف این کشور کار می‌کنند. نرخ بیکاری در این کشور 4.5 درصد است.

25 درصد از جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند. نرخ تورم در رومانی 4.6 درصد است.

محصولات صادراتی رومانی را منسوجات و پاپوش‌ها، آهن‌آلات، ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد معدنی و سوخت، مواد شیمیایی و محصولات کشاورزی تشکیل می‌دهد که به کشورهای ایتالیا (17.9 درصد)، آلمان (15.7 درصد)، ترکیه (7.7 درصد)، فرانسه (7.5 درصد)، مجارستان (4.9 درصد) و انگلیس (4.7 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، سوخت و مواد معدنی، مواد شیمیایی، منسوجات، فلزات فرآوری نشده و محصولات کشاورزی است که از کشورهای آلمان (15.2 درصد)، ایتالیا (14.5 درصد)، روسیه (7.8 درصد)، فرانسه (6.5 درصد)، ترکیه (4.9 درصد) و چین (4.3 درصد) وارد می‌شود.

مردم رومانی

جمعیت رومانی 22 میلیون و 276 هزار و 56 نفر است که میانگین سنی آنها 36.9 سال است. نرخ رشد جمعیت در این کشور منفی است.

امید به زندگی در بدو تولد برای زنان 75.62 سال و برای زنان 68.41 سال است. بر اساس آمارهای سال 2001 میلادی شش هزار و 500 نفر در رومانی به بیماری ایدز مبتلا هستند.

89.5 درصد از مردم این کشور از نژاد رومانیایی، 6.6 درصد مجار و 2.5 درصد کولی هستند. 86.8 درصد از مردم این کشور مسیحی ارتودوکس هستند.

زبان رسمی این کشور رومانیایی است. 97.3 درصد از مردم رومانی باسواد هستند.

ارتباطات در رومانی

رومانی یکی از پویاترین سیستم‌های رسانه‌ای را در منطقه جنوب شرقی اروپا دارد. تلویزیون اولین رسانه‌ای است که مردم رومانی استفاده می‌کنند. در حال حاضر سه کانال تلویزیونی دولتی و بیش از 10 کانال خصوصی در سراسر رومانی برنامه پخش می‌کنند.

اولین رادیوی خصوصی در رومانی در سال 1990 مجوز گرفت و در حال حاضر بیش از 100 رادیوی خصوصی در این کشور وجود دارد.

چهار میلیون و 231 هزار خط تلفن ثابت و 17 میلیون و 400 هزار خط تلفن همراه در این کشور وجود دارد.

یک میلیون و 406 هزار میزبان اینترنتی و پنج میلیون و 63 هزار کاربر اینترنتی در رومانی وجود دارد.

رومانی در یک نگاه

آشنایی با نروژ

این کشور با کشورهای سوئد، فنلاند و روسیه همسایه است. پادشاهی نروژ همچنین بر جزایر اسوال‌برد و ژان ماین که در قطب قرار دارند حکومت می‌کند.

پس از جنگ جهانی دوم، نروژ رشد اقتصادی سریعی را تجربه کرد. رشدی که امروزه نروژ را به یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان تبدیل کرده است.

این کشور همچنین در سال 2007 میلادی به عنوان آرام‌ترین کشور جهان شناخته شد. این کشور عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است.

وایکینگ‌ها مهمترین اقوامی بودند که در نروژ سکونت داشتند. وایکینگ‌های نروژی به عنوان یک چهره مشخص در طی قرون هفتم و هشتم میلادی نمایان شدند.

در سال 802 میلادی نروژی‌ها بر جزایر فعلی بریتانیا شامل انگلستان و ایرلند دست یافتند و تا سال 880 بر آن حکومت کردند.

از سال 1000 به بعد نروژ موقتا به تصرف قوای مشترک شاهان سوئد و دانمارک درآمد. در حقیقت می‌توان گفت تاریخ نروژ در تمام طول هزار ساله اخیر بستگی فراوانی به تاریخ سوئد و دانمارک داشته است.

در بیست و هشتم مارس 1814،‌ کنگره وین، به پاس خدماتی که سوئد در شکست قوی ناپلئون بناپارت امپراطور فرانسه کرده بود نروژ را، برخلاف میل مردم آن،‌ ضمیمه خاک سوئد کرد و همراه با آن جزیره ایسلند نیز که متعلق به نروژ بود به سوئد واگذار شد.

به این ترتیب استقلال داخلی نروژ عملا از بین رفت و نروژیان سر به شورش برداشتند و خواستار حکومتی مستقل شدند.

سرانجام رهبران سوئد و نروژ با استقرار سلطنت دوگانه به توافق رسیدند. وضع نروژ تا روز پانزدهم اکتبر 1905 به همین روال باقی ماند و در این تاریخ پس از سال‌ها مبارزه، سرانجام استقلال مسالمت‌آمیز این کشور از سوئد به دست آمد.

در سال 1967 اولاف پنجم (فرمانده کل قوای نروژ در اثنای جنگ جهانی دوم) به سلطنت نشست که اکنون نیز پادشاه آن کشور است. 

به دنبال کشف منابع عظیمی از نفت و گاز طبیعی در دهه‌های 1960 و 70، نروز تبدیل به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت اروپا شد. نروژ یکی از بزرگترین ارقام درآمد سرانه در اروپا داراست.

نروژ کشوری کوهستانی است. بارزترین پدیده طبیعی نروژ  آب دره‌های آن است که مناظر  زیبایی را ایجاد کرده است. جنگل‌ها قسمت اعظم آن را پوشانده و آب و هوای آن در نواحی جنوبی معتدل و مرطوب و در سایر نواحی سرد و یخبندان است.

سیاست در نروژ

حکومت نروژ پادشاهی بوده و پادشاه اولاف پنجم و نخست وزیر آن کاره ایزاکسن ویلوخ است.

در نروژ دو مجلس وجود دارد اما نحوه تعیین این دو مجلس با دیگر نقاط دنیا متفاوت است. انتخابات یک بار برای انتخاب 155 عضو این دو مجلس برای مدت چهار سال برگزار می‌شود.

پس از تشکیل پارلمان، اعضای آن با برگزاری انتخابات داخلی خود را به دو قسمت تقسیم می‌کنند: یکی با 39 عضو و دیگری با 116 عضو.

لوایح ابتدا به مجلس بزرگتر فرستاده شده و پس از تصویب به مجلس کوچک‌تر آورده می‌شود. اگر یکی از مجالس در تصویب لایحه‌ای مخالفت کند،‌ جلسه مشترک دو مجلس‌ تشکیل می‌شود و رأی دو سوم اکثریت تکلیف لایحه را مشخص می‌کند.

سه کشور نخست جهان بر اساس درآمد سرانه (آمارهای بانک جهانی)

اقتصاد در نروژ

تولید ناخالص داخلی نروژ 4/257 میلیارد دلار است که از این نظر در رتبه دوم جهان قرار دارد. نیروی کار این کشور 5/2 میلیون نفر است که چهار درصد آنها در بخش کشاورزی، 22 درصد در بخش صنعت و 74 درصد در بخش خدمات مشغول به کار هستند.

نرخ بیکاری در این کشور 4/2 درصد است و نرخ تورم در آن 4/0درصد.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت و مشتقات آن، ماشین‌آلات و تجهیزات، آهن‌آلات، مواد شیمیایی،کشتی و ماهی است که به کشورهای انگلیس (8/26 درصد)، آلمان (3/12درصد)، هلند (3/10 درصد)، فرانسه (2/8 درصد)، سوئد (4/6 درصد) و آمریکا (7/5درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد شیمیایی، آهن‌آلات و مواد خوراکی است که از کشورهای سوئد (15 درصد)، آلمان (13.5 درصد)، دانمارک (9/6درصد)، انگلیس (4/6 درصد)، چین (3/5 درصد) و هلند (1/4درصد) وارد می‌شود.

مردم نروژ

جمعیت این کشور چهار میلیون و 627 هزار و 929 نفر است که میانگین سنی آنها 7/38سال است. امید به زندگی در این کشور برای زنان 82.46 سال و برای مردان 04/77سال است.

بر اساس آمارهای سال 2001 میلادی 1/0 درصد از جمعیت این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند که شامل جمعیتی در حدود دو هزار و 100 نفر می‌شود.

85/7 درصد از مردم این کشور مسیحی پیرو کلیسای نروژ هستند. 8/1 درصد از مردم آن هم مسلمان هستند.

این کشور دو زبان رسمی دارد. یکی نروژی بوکمال و دیگری نروژی نینورسک.

ارتباطات در نروژ

تا سال 1981 تلویزیون ملی نروژ تنها شبکه تلویزیونی این کشور بود اما از این سال انحصار شکسته شد. مهمترین روزنامه این کشور VG نام دارد که مهمترین روزنامه منطقه اسکاندیناوی هم هست.

دو میلیون و 55 هزار خط تلفن ثابت در نروژ وجود دارد و پنج میلیون و 41 هزار خط تلفن همراه.

دو میلیون و 84 هزار میزبان اینترنتی در نروژ فعال است و چهار میلیون و 74 هزار کاربر اینترنتی در این کشور وجود دارد.

نروژ در یک نگاه

آشنایی با غنا

این کشور از غرب با ساحل عاج، از شمال با بورکینافاسو و از شرق با توگو همسایه است در جنوب این کشور خلیج گینه قرار دارد.

در قرن پانزدهم میلادی غنایی‌ها تجارت را با پرتغال آغاز کردند و در سال 1874 این کشور مستعمره انگلیس شد و نام ساحل طلایی را بر آن نهادند. در سال 1957 این کشور استقلال یافت و نام غنا را برای خود انتخاب کرد.

آب و هوای این کشور در جنوب شرق گرم و خشک  و در جنوب غرب گرم و مرطوب است. در شمال کشور هم هوا گرم و خشک است. دریاچه ولتا در این کشور بزرگترین دریاچه مصونوعی جهان است.

سیاست در غنا

بر اساس قانون اساسی کنونی این کشور که در سال 1992 تدوین شد، قدرت بین رئیس جمهور، مجلس، کابینه و شورای نمایندگان تقسیم می‌شود.

رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور همزمان با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند. رئیس جمهور اعضای هیات دولت را برای تائید به مجلس معرفی می‌کند.

مجلس این کشور 230 کرسی دارد که با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در غنا

تولید ناخالص داخلی این کشور 23/31 میلیارد دلار است. 11 میلیون و 290 هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در غنا 11 درصد است و 5/28درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. نرخ تورم در این کشور در سال 2007 میلادی 11 درصد بود.

محصولات صادراتی غنا شامل طلا، کاکائو، الوار، ماهی تن، هیدروکسید آلومینیوم، آلومینیوم، سنگ منگنز، الماس و گیاه است که به کشورهای هلند (3/11 درصد)، انگلیس(7/8 درصد) آمریکا (7/6درصد)، اسپانیا (7/5 درصد)، بلژیک (2/5درصد) و فرانسه (4/4 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل کالاها و تجهیزات اساسی، نفت و مواد غذایی است که از کشورهای نیجریه (7/16 درصد)، چین (13 درصد)، انگلیس (7/5 درصد)، بلژیک (7/4درصد)آمریکا (7/4 درصد) و آفریقای جنوبی (1/4 درصد) وارد می‌شود.

مردم غنا

جمعیت این کشور 22 میلیون و931 هزار و 299 نفر است که میانگین سنی آنها 2/20 سال است. امید به زندگی برای زنان 95/59 و برای مردان 31/58سال است.

بر اساس آمارهای سال 2003 میلادی 1/3 درصد از جمعیت این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند. 8/68 درصد از مردم این کشور مسیحی هستند و 9/15 درصد مسلمان.

زبان رسمی آن انگلیسی است.

ارتباطات در غنا

در این کشور 356 هزار و 400 خط تلفن ثابت و پنج میلیون و 207 هزار خط تلفن همراه وجود دارد.

غنا دو هزار و 899 میزبان اینترنتی و 609 هزار و 800 کاربر دارد.

غنا در یک نگاه

آشنایی با گرجستان

این کشور از شمال با روسیه، از جنوب با ترکیه و ارمنستان و از شرق با آذربایجان همسایه است. در غرب این کشور دریای سیاه قرار دارد.

کشور گرجستان یکی از کشورهای قاره اروپا است البته به طور دقیق باید گفت کشوری است که در منطقه اوراسیا قرار دارد که مرز بین اروپا و آسیا است. دو سوم این کشور کوهستانی است.

این کشور تاریخ طولانی دارد. گرجستان دومین کشور در جهان بود که دین مسیحیت را به عنوان دین رسمی در قرن چهارم پس از میلاد انتخاب کرد. مردم آن به میهمان‌نوازی معروفند و سنت‌ها و غذاهای آن طرفداران زیادی دارد.

این کشور عضو سازمان جهانی تجارت است و تلاش می‌کند به عضویت اتحادیه اروپا و ناتو درآید.

سیاست در گرجستان

در جمهوری سوسیالیستی گرجستان رئیس جمهور هم رئیس حکومت است و هم رئیس دولت. رئیس جمهور با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شود. نخست‌وزیر این کشور هم مسئولیت برخی از وزراتخانه‌ها را به عهده دارد.

مجلس قانونگذاری این کشور 235 کرسی دارد که نمایندگانش با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در گرجستان

تولید ناخالص داخلی این کشور 65/19میلیارد دلار است. دو میلیون و 20 هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور 6/13 درصد است. 31 درصد از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال 2007 نرخ تورم در آن 11 درصد بود.

محصولات صادراتی آن شامل ضایعات آهن، آب معدنی، سنگ آهن، وسایل نقلیه و میوه و خشکبار است که به کشورهای ترکیه (7/12 درصد)، آذربایجان (4/9 درصد)، روسیه (7/7 درصد)، ارمنستان (5/7درصد)، ترکمنستان (3/7 درصد)، بلغارستان (4/6 درصد)، آمریکا (6 درصد)، اوکراین (8/5 درصد)، کانادا (5 درصد) و آلمان (6/4درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل سوخت، وسایل نقلیه، ‌ماشین‌آلات، حبوبات و دیگر مواد خوراکی و دارو است که از کشورهای روسیه (2/15 درصد)، ترکیه (2/14 درصد)،آلمان(5/9درصد)، اوکراین (7/8 درصد) و آذربایجان (7/8 درصد) وارد می‌شود.

مردم گرجستان

جمعیت این کشور چهار میلیون و 630 هزار نفر با میانگین سنی 38 سال است. رشد جمعیت در این کشور منفی است. امید به زندگی برای زنان 80 و برای مردان 73 سال است.

کمتر از 1/0 درصد از جمعیت بزرگسال این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند. زبان رسمی این کشور گرجی است که الفبای ویژه خود را هم دارد.

حدود 84 درصد از مردم این کشور مسیحی ارتودوکس و 10 درصد مسلمان هستند.

ارتباطات در گرجستان

در این کشور 544 هزار خط تلفن ثابت و دو میلیون و 400 هزار خط تلفن همراه وجود دارد.

گرجستان 30 هزار میزبان اینترنتی و 332 هزار کاربر دارد.

گرجستان در یک نگاه

آشنایی با یونان

این کشور از شمال با آلبانی، مقدونیه و بلغارستان و از شرق با ترکیه دارای مرز مشترک زمینی است. سرزمین اصلی یونان در جنوب و شرق به وسیله دریای اژه احاطه شده و از غرب به دریای ایونی محدود است.

یونان در محل اتصال سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا واقع شده است و وارث میراث یونان باستان، امپراتوری بیزانس و نزدیک چهار قرن سلطه ترکان عثمانی است.

این کشور به عنوان مهد تمدن مغرب زمین و زادبوم دموکراسی، فلسفه غرب، بازی‌های المپیک، علوم سیاسی، نمایشنامه‌نویسی شناخته می‌شود.

بعد از جنگ جهانی دوم یونان در مسیر توسعه اقتصادی قرار گرفت. این کشور با همسایه‌اش، ترکیه، بر سر مالکیت بر برخی مناطق وجود داشت.

امروز یونان کشوری توسعه یافته و یکی از اعضای اتحادیه اروپا است که در سال ۱۹۸۱ میلادی به عضویت آن درآمد.

عضو اتحادیه اقتصادی و پولی اتحادیه اروپا، پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه یا OECD، آژانس فضایی اروپا یا ESA است.

سیاست در یونان

حکومت یونان حکومت دموکرات بر پایه مجلس است. رئیس حکومت در آن رئیس جمهور است. رئیس جمهور با رای اعضای مجلس برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شود.

رئیس دولت در یونان نخست وزیر است. هم اوست که رئیس دولت در یونان است و بر کابینه نظارت دارد. نقش رئیس جمهور در اداره یونان کم‌رنگ است و بیشتر اختیارات را نخست‌وزیر دارد.

اقتصاد در یونان

توریسم نقش مهمی در اقتصاد یونان دارد. تولید ناخالص داخلی یونان 4/326میلیارد دلار است که 3/76 درصد آن در بخش خدمات تولید می‌شود.

نیروی کار این کشور 49/4 میلیون نفر است که بیشتر آنها در بخش خدمات فعالند. نرخ بیکاری در آن 4/8 درصد است و نرخ تورم آن 6/2 درصد.

صادرات این کشور شامل اغذیه و اشربه، تولیدات کارخانه‌ای، مواد پتروشیمی، مواد شیمیایی و منسوجات است که به کشورهای آلمان (5/11 درصد)، ایتالیا (4/11 درصد)، بلژیک (5/6 درصد)، انگلیس (1/6 درصد)، قبرس (5/5درصد)،ترکیه(2/5درصد)،فرانسه(5/4)، آمریکا (5/4 درصد) و اسپانیا (1/4درصد) است.

این کشور محصولات مورد نیازش را از کشورهای آلمان (6/12 درصد)، ایتالیا (5/11 درصد)، روسیه (1/7درصد)، فرانسه (9/5درصد)، هلند (2/5درصد) و کره جنوبی (2/4درصد) وارد می‌کند.

مردم یونان

10 میلیون و 706 هزار و 290 نفر در یونان زندگی می‌کنند که 98 درصد از آنها مسیحی ارتودوکس هستند و 3/1درصد از آنها مسلمان.

هفت درصد از جمعیت این کشور را خارجی‌ها تشکیل می‌دهند که برای کار یا زندگی به آن رفته‌اند.

میانگین سنی مردم آن 2/41سال است. امید به زندگی در بدو تولد برای زنان 06/82سال و برای مردان 85/76سال است.

بر اساس آمارهای سال 2001 میلادی 2/0درصد از مردم آن مبتلا به بیماری ایدز هستند که جمعیتی حدود 9 هزار نفر را در بر می‌گیرد.

زبان رسمی این کشور یونانی است و 99 درصد از مردم به آن سخن می‌گویند. زبان‌های انگلیسی و فرانسه نیز به دلیل توریستی بودن این کشور کم و بیش صحبت می‌شود.

ارتباطات در یونان

تا دهه 80 میلادی تلویزیون تنها در اختیار دولت بود اما در این دهه تلویزیونی خصوصی راه‌اندازی شد که با سریال‌هایش توانست مخاطبان زیادی را به خود جلب کند.

می‌گویند در این کشور در یک هزار و 700 رادیو و تلویزیون فعال است که بسیاری از آنها بدون مجوز هستند. به گزارش بی.بی.سی رسانه‌های مکتوب در این کشور از آزادی برخوردارند با این حال یک نوع خودسانسوری درباره مسائل مذهبی و رئیس‌جمهور در میان نویسندگان مطبوعات آن رواج دارد.

6 میلیون و 185 هزار خط تلفن ثابت در این کشور وجود دارد و 11 میلیون و 98 هزار خط تلفن همراه. یعنی تعداد خط‌های تلفن همراه در این کشور از جمعیت آن بیشتر است.

905 هزار و 824 میربان اینترنتی به دو میلیون و 48 هزار کاربر اینترنت در یونان خدمات ارائه می‌دهند.

یونان در یک نگاه

آشنایی با مجارستان

مجارستان با کشورهای اتریش، اسلواکی، رومانی، صربستان، کرواسی و اسلوونی همسایه است.

پایه‌های کشور امروزی مجارستان را قوم مجار در اواخر قرن نهم میلادی بنا نهادند. البته پیش از آن هم در این سرزمین قوم‌های مختلفی اقامت کرده بودند.

این کشور در فاصله سال‌های 1947 تا 1989 تحت سلطه کمونیسم بود و یکی از کشورهای بلوک شرق. در سال 1989 مجارستان مرزهایش با اتریش را گشود و همین امر سبب شد سقوط بلوک شرق سرعت گیرد.

مجارستان عضو پیمان آتلانتیک شمالی، اتحادیه اروپا و پیمان شنگن است.

سیاست در مجارستان

در جمهوری مجارستان رئیس جمهور را مجلس براری دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌کند. با این حال رئیس جمهور بیشتر نقشی تشریفاتی داشته و وظیفه اصلیش تعیین تاریخ انتخابات مجلس است.

نخست وزیر را هم مجلس تعیین می‌کند. او مامور تشکیل کابینه است و تنها اوست که می‌تواند کابینه را منحل کند.

مجلس ملی مجارستان 386 کرسی دارد که نمایندگان آن برای دوره‌های چهار ساله انتخاب می‌شوند. انتخابات بعدی مجلس در سال 2010 برگزار می‌شود.

اقتصاد در مجارستان

تولید ناخالص داخلی این کشور 2/194 میلیارد دلار است که چهار میلیون و 190 هزار نیروی کار این کشور آن را تولید می‌کنند. نرخ بیکاری در این کشور 1/7درصد و نرخ تورم 8/7 درصد است. 6/8 درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

محصولات صادراتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، محصولات کارخانه‌ای، مواد غذایی، مواد اولیه، سوخت و الکتریسیته است که به کشورهای آلمان (5/29 درصد)، ایتالیا (6/5 درصد)، فرانسه (پنج درصد)، اتریش (پنج درصد)، رومانی (2/4درصد) و لهستان (1/4 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، سوخت و الکتریسیته، مواد غذایی و مواد اولیه است که از کشورهای آلمان (1/27 درصد)، روسیه (2/8 درصد)، چین (9/6 درصد)، اتریش (2/6 درصد)، فرانسه (7/4 درصد)، ایتالیا (6/4درصد)، هلند (3/4درصد) و لهستان (3/4 درصد) وارد می‌شود.

مردم مجارستان

جمعیت این کشور 9 میلیون و 956 هزار و 108 نفر است که میانگین سنی آنها 38.9 سال است. رشد جمعیت در این کشور منفی است.

امید به زندگی در بدو تولد در این کشور برای زنان 38/77 سال و برای مردان 73/68سال است.

بر اساس آمارهای سال 2001 میلادی 1/0درصد از مردم این کشور که شامل جمعیتی در حدود دو هزار و 800 نفر می‌شود به بیماری ایدز مبتلا هستند.

92/3 درصد از جمعیت آن از تبار مجار و 9/1 درصد کولی هستند. زبان رسمی این کشور مجاری است. 4/99 درصد از جمعیت بالای 15 سال این کشور باسوادند.

ارتباطات در مجارستان

در مجارستان رقابت زیادی بین رادیو و تلویزیون دولتی و خصوصی وجود دارد. روزنامه‌های ملی و محلی در این کشور در دست بخش خصوصی است و برخی از آنها را گروه‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی اداره می‌کنند.

سه میلیون و 350 هزار خط تلفن ثابت و 9 میلیون و 965 هزار خط تلفن همراه در این کشور وجود دارد.

در مجارستان دو میلیون و 313 میزبان اینترنتی و سه میلیون و 500 هزار کاربر اینترنت وجود دارد.

مجارستان در یک نگاه